In de Filippijnen (80 miljoen inwoners, 45% leeft van minder dan 2$ per dag) wonen de meeste mensen in heuvelachtig gebied, en word het water langs stijle paadjes aangesleept met jerrycans. Soms met behulp van paarden of waterbuffels, soms door de vrouwen zelf. In het water halen gaat veel tijd zitten. Tijd die niet besteed kan worden aan meer productieve activiteiten. Bovendien wordt alleen het hoogst noodzakelijke gehaald, wat de hygiëne niet ten goede komt.

Auke Idzenga, al sinds 1980 werkzaam in de Filippijnen, richtte in de jaren ‘80 de lokale organisatie AIDFI op om naar oplossingen te zoeken. Na een uitgebreid onderzoek naar waterram ontwerpen in de Filippijnen maakte hij een eigen ontwerp, aangepast aan lokale omstandigheden, en ontworpen om gemakkelijk gerapareerd te worden. Zoals alle waterrampompen gebruikt de pomp de kracht van stromend water in een beek of rivier om een kleine fractie van het water tot 200 meter hoogte op te pompen, en het soms tot een kilometer verderop te verplaatsen, zonder gebruik van brandstof of electiciteit.

Idzenga: “Deze pomp brengt water op plaatsen waarvan men vroeger dacht dat dat onmogelijk was. De pomp en alle onderdelen worden lokaal gemaakt, en de mensen hier weten precies hoe ze onderhoud moeten plegen en reparaties uitvoeren. In de toekomst willen we graag meer teams opleiden die de pompen kunnen produceren, en de technologie verspreiden naar andere landen” .Onder leiding van Idzenga zijn gedurende de laatste tien jaar 98 pompen geïnstalleerd in 68 dorpen, die samen meer dan 15.000 mensen van schoon water voorzien, en grote stukken land irrigeren. In 2007 kreeg hij voor zijn werk de prestigieuze Ashden Award overhandigd door Al Gore, ex-vice president van de VS.

“Eerst geloofde ik niet dat het kon werken”, aldus Pedro Zayco Jr, de burgemeester van een lokale stad. “Hoe kun je water hoger brengen dan het was zonder energie? Maar weet je, zien is geloven.” Willy Granada, voorzitter van de Tara Small Farmers Cooperation zei: “Kijk naar al mijn tomaten! Ze zouden hier nooit zijn zonder die pomp. En sommige mensen hebben nu kippen, en varkens. Er zijn zoveel dingen die je kunt doen als je water hebt.”

De pomp heeft het leven van Aracell Carbajosa, die in het dorpje Sitio Bagacay woont, veranderd. “Vroeger stonden we om 4 uur s’ochtends op om water te gaan halen. Nu is het water hier, in het dorp, en daar zijn we heel blij mee. Als ik beneden bij de rivier de was ging doen, nam ik altijd eten mee voor de hele dag. De kinderen nam ik ook mee, anders zou er niemand thuis zijn. Nu blijven ze thuis en ik ook.” Het nieuwe water heeft veel voordelen gebracht: zoals betere hygiëne en gezondheid van de kinderen, water om akkers te bevloeien en kleinvee te houden. Maar het betekent vooral een enorme tijdsbesparing voor de vrouwen, tijd die bijvoorbeeld gebruikt kan worden voor het verzorgen van een groentetuin, en voor onderwijs voor de kinderen.

Een belangrijke doelstelling van AIDFI is het overdragen van de techiek naar andere landen, waarvoor veel interesse bestaat. Idzenga heeft de techniek al overgedragen naar Afghanistan, en Colombia en Nepal staan in de planning.