Afgelopen weekend was het een drukte van belang op het WOT terrein. Ongeveer 15 mensen waren bij elkaar gekomen om te scrapheapen. Dit alles ter ere van het vrijgezellenbestaan van Jos, die vrijdag 12 november gaat trouwen. De opdracht was eenvoudig: bouw een brug met een overspanning van minstens drie meter. De aanvullende eisen waren moeilijker: één man moest de brug kunnen openen, er moest een denkbeeldige huwelijksboot onderdoor kunnen met een oneindige hoogte en Jos moest met een willekeurige campusvrouw droog kunnen oversteken.
Knutselmateriaal afgeleverd op het WOTterrein
Na een tijdje tekenen rende iedereen naar de daarvoor aangerukte container met oud ijzer, die al een paar dagen de oprijlaan naar het mooie WOTterrein blokkeerde. Verwoed werden hier dingen uitgetrokken en al gauw was het terrein om de container gevuld met wc-deuren, bed-onderdelen en boilerelementen. Nadat iedereen de in zijn ogen bruikbare stukken metaal naar zijn groepje had gesleept, werden bruggen uitgelegd van de stukken en bediscussieerd. De onderdelen werden op maat geslepen, gehamerd of verlast, en langzaam begonnen de bruggen vorm te krijgen.
Toen het langzamerhand donker begon te worden en de bruggen een ruwe benadering waren geworden van wat de bedoeling was, werd Jos er in de bakfiets op uitgestuurd om een vrouw zo ver te krijgen met hem over de bouwsels heen te lopen. Hij kwam terug met wel twee vrouwen, die de metalen baksels allebei niet echt leken te vertrouwen. Nadat Jos echter heldhaftig voorgegaan was, stak ook telkens een van zijn tijdelijke vrouwen het drie-metergat over, glijdend over natgeregende wasmachinebeplating, balancerend aan touwen en staalkabels, en springend over gaten die bij twee van de drie bruggen overgebleven waren door een nogal ruime tolerantie der brughelften.
Nadat beide dames de ad-hocjuryplaatsen vervuld hadden, stemden ze beiden tegen het concept met het meeste metaal. De gevaartes met het oranje touw vielen wel erg in de smaak en werden tot winnaar uitgeroepen. Dit tot groot vermaak van bouwers van deze touwbruggen en luide protesten bij de metaalgroep. De eenheid werd echter snel weer hersteld toen alle groepen nodig bleken om de twee meter diepe verankering van de touwbruggen uit de drassige grond te trekken.
Vermoeid maar voldaan, met zwarte handen en vegen op het gezicht, verliet de groep rond half zeven de poorten van de WOT. De container bleef achter met een qua volume gegroeide inhoud. Een geslaagde dag!
